Deze pagina is onderdeel van: 3.

---

3 woorden verhaal nummer 6

Op een dag was Sneeuwwitje aan het wandelen , toen er een feetje kwam die zei: "Wat kan ik voor jou doen? Ik ben je lieve oude rare en vervelende engel.'' Sneeuwitje dwarrelde ergens rond, toen ze de toen ze de engel een dansje zag uitvoeren en er een lelijke kaboutertje langs reed met zijn broertjes op een grote lelijke schoonmoeder die gilde omdat ze Sneeuwitje zag haalde om te schaatsen in het bos. De schoonmoeder brak het ijs waar de dikke heks op stond die de oerlelijke appel beet hield. Maar oppeens brak de lelijke heks haar arm zonder te zien dat ze haar arm tegen de rot geworden appel hield waardoor ze zelf door haar vloek in een boom verandert die een hele lelijke puist uit zijn neus had.Die puist groeide zo groot dat Sneeuwwitje er in moest klimmen met de hulp van een gelaarste kat die kon praten maar alleen in rijm en natuurlijk Robnoikio en de bonenstaak brak en viel toen met een hele grote val en knalde tegen de grote kanarie die geel was. Sneeuwwitje begon te rennen naar de vijver van de eeuwige jeugd. Hier zat een reus. Hij was aan Het peuteren in zijn voet die verwond was door een kleine mier die een vork in zijn voet had en moeilijk de lelijke sletterige Sneeuwitje kon aanvallen dus dat sletje was geen slet! Dus de oerlelijke gewonde reus ging opzoek naar een lelijke prins die hij kon kussen maar inplaats daar van kwam hij een bedekte Sneeuwwitje tegen. Heel veel rare gnomen met grote ogen kwamen naar Sneeuwwitje om haar langs de oerlelijke prins met een knap paard, te voet want zijn paard had geen rijdende stoel om mee te nemen. Dus er kwam een rolstoel aan om het paard uit het dichtsbijzijnde ziekenhuis dat gegijzeld werd door Sneeuwwitje die alle kabouter mannetjes wilde opeten en ze naar hun huis brengen. Er was opeens een grote appel die de lelijke prins een rolstoel in z'n Rotkop reed. Nu was de rolstoel ziek. Uit de banden van de rolstoel van de smurf kwam een nieuwe pado die gegeten werd door dat appeltje die lelijk tegen de rolstoel schopte sloeg en spuugte. De nucliare pikhouweel van de prins was bij Sneeuwwitje blijven liggen, dus de dwergen gingen er mee wraak nemen op de prins want hij was een beetje verliefd op de dwergen. Dat kwam toevallig goed uit, want de boze stiefmoeder van de prins was heeel gemeen. Ze schopte de prins en haatte de dwergen want Sneeuwwitje die was oer lelijk dus ze wou mooi worden. Dus ze besloot om de boze stiefmoeder een kusje te geven want hij was stout geweest, hij had een terroristische aanval verijdelt. Dus nu ging Sneeuwwitje hem een cadeautje brengen dat zou gaan dat zou gaan dat die door zijn stiefmoeder geslagen zou worden en dat cadeautje was een appel. Een appel met gif, met een vleugje rozengeur en wodkalime. Hhmmm, lekker zei hij maar wat hij niet wist was dat er lachgas midden in de appel zat. Als hij dit binnen kreeg zou hij heel erg gaan lachen en haast stikken er van. Nu liep er een straaltje kwijl uit de mond van de boze Sneeuwwitje die hem nu aan het huilen had gemaakt. Daarom rende hij snel naar de wc en knalde tegen het WC-papier. Sneeuwitje rende hem achterna en schopte hem de wcpot in waar hij bijna verdronk. Hij draaide zich om en daar stond de evil sneeuwitje die boosaardig lachend naar 'm toe kwam rennen en als een vampier beet ze de prins in zijn been. De prins veranderde in een ontzettend ietsiepietsie klein vleermuisje en vloog de wcpot in. Sneeuwitje trok door en de prins belande in het rioleringssysteem waar veel ratten zaten die verkleed waren als pompoenen die groene lichtjes uit hun konten hadden steken. Hun enge ogen puilden uit hun kassen, rolden door de strond richting de ratten die aan de andere kant stonden te pissen in de sloot. Maar die oogballen veranderde van muizen naar ratten! En die ratten aten sneeuwwitje op. En boze heks liep daar zo alleen door het bosje van de boze wolf die de prins had opgegeten en koekjes had neergezet als lokmiddel om de kabouters te lokken. De heks at alle koekjes op en daarna zichzelf. De resten van van alle koekjes werden een gemuteerde massa vliegende olifanten, waar de kabouters van moesten poepen. De kabouters gingen even de struikjes opgraven die onder poepen met groene, meurende slangen erin lagen. Ze aten het vlees van de slangen waardoor die allemaal meteen ontplofde waar door dit verhaal eindigde.