Deze pagina is onderdeel van: 3.

---

3 woorden verhaal nummer 8

Lang, lang geleden was er eens verhaal. Het ging over een schaduw van een oud ver verleden dat door iedereen vergeten was. Enkel één persoon zou het niet zijn vergeten, als hij niet het toverdrankje had gedronken waardoor hij alles niets meer wist. Hij was helemaal alleen op het eiland waar alles vergeten werd. Hij wist alleen dat er nog ergens op het hoofd van hem een haar zat. En daarmee kwam een einde aan alles wat hij nog wilde doen met zijn leven. Hij besloot het leven als eilandbewoner op te geven en de wereld in te trekken. Hij bouwde een vlot waarmee hij de zee overstak. Daarna begon hij zich het verhaal te herinneren, maar er ontbrak een groot gedeelte van. Hij besloot toen alles op te geven en op nieuw te beginnen. Toen bedacht hij wat hij nu moest gaan doen met hetgene wat in zijn hoofd lag te broeien. Er kwamen steeds minder vrij van het verdwenen verhaal, maar hij herinnerde zich wel nog dat er een geheim was dat niet helemaal logisch klonk, want er waren pinguins bij gekomen. Het verhaal begon steeds meer terug te komen. Langzaam aan tijdens het dobberen op het grote meer dacht hij dat het verhaal wel bekend moest zijn bij een minder vergeetachtig persoon. Dus ging hij zoeken naar andere mensen die misschien iets anders wisten dan wat hij zich zich niet kon herinneren. Hij begon een zoektocht naar antwoorden op zijn vragen en kwam toen een vrouw in een reddingsbootje tegen. Hij vroeg: "Kunt u me misschien iets vertellen. Ik weet niets van dit meer en ik zoek naar het verhaal dat ik kwijt ben geraakt toen niet zo lang geleden me voet vast kwam te zitten in de grot, vlakbij de waterval van 'Verboden Op Het Eiland Verbieden' waar iedere gedachte werd gewist. Dus nu vraag ik aan jou of jij misschien mijn verhaal weet." En ze zei: "Ik kan je misschien helpen als je ook iets voor mij zou willen doen." En aangezien de jongen genaamd Jacco erg graag zijn verhaal te weten wou komen, stemde hij hiermee in. Hij had echter geen idee wat de vrouw van plan was. Ze had namelijk een drankje gemaakt wat een pinguin nog niet zou drinken. Jacco moest dat nu opdrinken. Hij walgde van de stank die er vanaf kwam, maar gaf het aan de vrouw terug, die Jacco nu goedkeurend aankeek want hij dronk het hele drankje op. Opeens bedacht hij dat hij best nog iets wist van het verhaal. Hij roeide naar het volgende, vreemde, iets aan de waterkant van het grote meer en klom daar aan wal. Hij keek om zich heen en weer dat gevoel van herinnering kwam bij hem op. Hij dacht terug aan de het drankje van de vrouw in een flits. Hij zag allerlei beelden uit het verhaal dat hij niet volledig begreep. Daarom besloot hij nog zo'n drankje te vragen aan de vrouw met hondsdolheid zodat hij zich nog meer zou gaan herinneren. Hij keek achter zich en zag tot zijn verbazing dat de vrouw was verdwenen. Hij krabde op zijn achterhoofd en besloot toen alles wat hij nog over haar wist te vergeten. Toen dacht hij dat hij het verhaal dan misschien beter ook kon worden vergeten. Hij begon aan de terugreis toen hij alles had opgeschreven van wat hij had gezien en zich realiseerde dat hij meer wilde weten over het verdwenen verhaal, maar dan moest hij weer op zoek. Dus zocht hij iets om weer een beetje te bijkomen met het drukke leven van het zoeken naar zijn herinneringen. Hij wou graag weten waar het oude verhaal vandaan kwam en waarom hij juist was uitgekozen. Dus maakte hij een fout die onvergeefbaar was. Hij was het verhaal weer kwijt geraakt, ditmaal kon hij het ook niet door een drankje weer terug krijgen, nu pas besefte hij dat het allemaal afgelopen was. Hij besloot naar een ander eiland te varen, maar voordat hij dat deed ging hij maar eens kijken hoe het zat met die rare namen ervan. Het eiland waar hij naar toe wilde gaan heette "Het eiland van Toestaan". Alle watervallen op dat eiland waren herinnerd door Jacco die er nu even geen zin in had om te vergeten waarvoor hij gekomen was, deed erg debiel maar gelukkig voor hem was het oude vrouwtje weer teruggekeerd. Ze had een beker met genoeg drank om Jacco alles te laten herinneren wat hij vergeten was, maar Jacco dacht dat hij niet genoeg had aan die hoeveelheid. De vrouw zei tegen Jacco dat er ergens daar wel iets te vinden was, maar gij moest goed zoeken ernaar, anders kun je het niet vinden. Hij bedacht dat het dan beter was om alles maar te vergeten en op nieuw te beginnen. Dit is een standpunt in een oud verleden. Jacco vergat het en maakte er een heel ander verhaal van. Einde.